208 lat temu urodził się Taras Szewczenko — wybitny ukraiński poeta, prozaik i artysta, szanowany i rozpoznawalny nie tylko w Ukrainie, ale i na całym świecie. Urodził się w XIX wieku, kiedy terytorium Ukrainy było pod rządami Imperium Rosyjskiego.
Jego twórczość stała się swego rodzaju manifestem narodu ukraińskiego, który pragnął żyć swobodnie na swojej ziemi. Szewczenko został sierotą we wczesnym dzieciństwie, młodość spędził w poddaństwie. Za swoją działalność społeczno-polityczną i „antypaństwowe” utwory był trzykrotnie aresztowany, a także odbył dziesięć lat na zesłaniu, gdzie zabroniono mu pisać i tworzyć. Ale nawet uwięzionemu Szewczence udawało się malować i pisać wiersze, które podnosiły na duchu ówczesnych Ukraińców. Po zesłaniu poecie zabroniono mieszkać w Ukrainie na stałe, dlatego wrócił do Moskwy i Petersburga. W Ukrainie pozwolono mu jedynie podróżować (będąc pod ciągłym nadzorem policjantów).
Ze względu na trudne warunki podczas zesłania i chorobę, Taras Szewczenko zmarł przedwcześnie. Twórczy dorobek Szewczenki to 12 tomów, wśród których znalazło się blisko tysiąc dzieł z dziedziny sztuk wizualnych.
Szewczenko pisał prostym językiem, dzięki czemu przyczynił się do ukształtowania literackiego języka ukraińskiego. Każdy Ukrainiec zna jego wiersze z pierwszego tomu „Kobzar”. Szewczenko stał się głosem narodu ukraińskiego i uosobieniem niezłomności. Nazywano go prorokiem i duchowym ojcem narodu.
Dwieście lat później, jego twórczość będzie aktualizowana przez innych ukraińskich twórców, szczególnie w czasie pełnowymiarowej wojny Rosji z Ukrainą.
